Bywa, że masz ochotę przejść na drugą stronę jezdni albo niepostrzeżenie wyjść z pomieszczenia, do którego dopiero co wszedłeś, tylko dlatego, że zauważyłeś wyjątkowo antypatyczną osobę, której po prostu nie znoisz? Pierwszy odruch jest mniej więcej tego rodzaju, żeby uciec, odwrócić się, udać, że się nie widzi. Jednak potem robi się głupio, pojawia się wstyd, a bywa, że nawet poczucie winy.
No cóż, widocznie antypatia jest na tyle silną emocją, że nie łatwo nad nią zapanować. Ale zastanów się, czy koniecznie musisz nad nią panować? Może w ogóle nie powinieneś próbować panować i to nie tylko nad antypatia, ale w ogóle nad wszystkimi emocjami?
Radzę Ci, nie próbuj opanowywać emocji, które są energią w ruchu, obojętnie, czy w Twej ocenie są dla Ciebie dobre czy złe, pozytywne czy negatywne, bo to najzwyczajniej w świecie się nie uda, a skutek będzie odwrotny od zamierzonego. To, co jest tłumione, represjonowane, po jakimś czasie podnosi głowę, rośnie w siłę i w efekcie okazuje się silniejsze, niż się wydawało.
Wyparcie też nie oznacza, że uporałeś się z problemem, ale co najwyżej przesunąłeś go w obszar podświadomości, niczym w przechowalnię, gdzie powoli będzie dojrzewał, aż przypomni o sobie i zaatakuje w najmniej odpowiedniej chwili ze zdwojoną siłą, wprawiając w osłupienie Ciebie i Twoje otoczenie.
Nie walcz z antypatią. Nie zmuszaj się także do przełamania wewnętrznego oporu i bez względu na cenę zbliżenia się do osoby, która wydaje Ci się mało sympatyczna, a może nawet budzi odrazę.
Zamiast walczyć i stwarzać napięcie, lepiej wejdź w tę emocję i spróbuj ją zrozumieć, Zastanów się nad tym, co komunikuje Ci antypatia do konkretnej osoby. Mówiąc inaczej wykorzystaj energetyczny potencjał antypatii dla duchowego rozwoju. Nie marnuj szansy. Szkoda energii, dzięki której możesz przejść kawał porządnej drogi do świadomego, szczęśliwego i zdrowego życia.
Co dzieje się z Tobą, gdy spotykasz antypatyczną osobę, podpowiada nazwa tej emocji. Przedrostek anty oznacza coś lub kogoś przeciwnego, ewentualnie przeciwdziałanie. Antypatia jest więc jakimś odczuciem i w konsekwencji działaniem przeciwko komuś. Z kolei słowo pathos może znaczyć na przykład cierpienie, uczucie, doświadczenie, namiętność. Pojęcie antypatii sugeruje zatem, że prawdopodobnie przeciwdziałasz, aby z czyjegoś powodu nie cierpieć albo nie doświadczyć silnej namiętności.
Kolejnym krokiem do zrozumienia antypatii jest odpowiedź na pytanie, czym cechują się osoby, do których czujemy tę emocję? Co prawda rdzeń słowa antypatia, czyli pathos, w j. greckim pisze się nieco inaczej niż słowo pater, oznaczające w klasycznej grece ojca, jednak różnica nie jest na tyle duża, żeby nie zaakceptować sugestii, iż cechują się czymś, co ma związek z ojcowskim autorytetem. Poza tym słowo pater sugeruje jeszcze coś, dzięki czemu zaczniesz pojmować sens antypatii. Pamiętasz, czym jest patera? To płaskie naczynie, na którym układa się ciasta, czasem owoce, a niekiedy inne artykuły spożywcze. Tymczasem w antycznym świecie służyła do składania ofiar. Skoro nazwa naczynia sugeruje związek z ojcem, można się domyśleć, że wzięła się z praktyki składania ofiar przez ojców. Niestety jeszcze wcześniej bywało, że ofiarami były dzieci.
Antypatia sugeruje zatem, że emocja jest podszyta silnym lękiem, uzasadnionym wielopokoleniową praktyką składania w ofierze dzieci przez ojców. Gdy więc czujesz antypatię zaczynasz się obawiać, że ktoś może złożyć Cię w ofierze. Prawdopodobnie Cię nie zabije, ale może już próbuje Tobą manipulować? Po prostu wykorzystuje Cię do swoich celów. Potrzebuje Twej energii i nie cofnie się przed niczym, aby ją zdobyć. To może być ktoś, kto paternalistycznie przemawia, czyli w sposób nie znoszący sprzeciwu. Z pozycji autorytetu, z patosem, oznajmia Ci, co powinieneś zrobić, jaką podjąć decyzję, jak żyć. Niestety nie myśli o Twoim dobru, ale własnym. Dlatego paternalistyczne postawy i roszczenia najczęściej kończą się cierpieniem i bólem.