„Boże, dlaczego mnie opuściłeś?
Dlaczego milczysz?
Dlaczego nie działasz?
Dlaczego nie wysłuchujesz?”
Jak często modliłaś/eś się w ten sposób?
Ile razy jeszcze zamierzasz?
Czy nie wiesz, że egzamin trzeba zdać samemu?
Nauczyciel musi milczeć, wierząc w ucznia.
Dziecko liczy na działanie Nauczyciela.
Uczeń nasłuchuje głosu Mistrza.
A Ty? Kim jesteś?
Czy wciąż dzieckiem i uczniem?
Policz, jak wiele doświadczeń masz za sobą?
Nie zostałaś/eś wypróbowany w ogniu?
Nie okazało się, że jesteś wiele warta/y?
Wciąż nie masz pewności swej wartości?
Nie oczekuj otwartego nieba,
jeśli dorosłaś/eś do odpowiedzialności.
Nie nasłuchuj głosu,
skoro dojrzałaś/eś do bycia słowem.
Po prostu bądź tym słowem, które chcesz usłyszeć.
Najzwyczajniej bądź tym czynem, na który liczysz.
Twoi bliscy, też nieprzyjaciele, wszyscy wokół
potrzebują Twej dorosłej miłości.
Naprawdę przychodzi taka chwila,
w której nie słychać słowa z nieba.
Po co komu takie słowo,
skoro człowiek stał się słowem?
Naprawdę przychodzi takie doświadczenie,
w którym pozostaje się samemu.
A jednak nie samemu,
bo wtedy On i człowiek są tym samym.